& Monique Alice Knowles.
&Gözlerimi açtığımda saçlarımın ıslak olduğunu gördüm .Doğruldum ve yatağıma oturdum . Yastık ter içinde kalmıştı . Yutkundum . Boğazımda garip bir tat vardı . Cama doğru baktım . Güneş çoktan doğmuş ve sıcacık ışınlarını yüzüme yansıtıyordu . Balkona doğru yürüdüm , dışarıya çıktım . Buz gibi ayaklarıma değen sıcaklık bir an tepki oluşturmama neden olmuştu . Güneş yüzüme vuruyor , ben ise güneşin asaletine hayran kalmış öylece bakıyordum . Derin bir nefesle temiz havayı içime çektim . Ve güne ' Merhaba . ' demek amacıyla gülümsedim . Hafif esen rüzgar saçlarımı dalgalandırıyordu . Bu da benim çok hoşuma gitmişti . Etrafıma bakındım , her şey çok güzel ve çok anlamlıydı . Yaşamayı sevmek gerekirdi -belki- . Ama ben bunu başaramazdım . Hemen kafamı yavaşça salladım ve içeriye girdim . Aynaya gözlerimi diktim . Çok saf , temiz görünüyordum . Yeni bir bebek doğarcasına saf , temiz ... Başımda bir ağrı hissetmiştim . Yavaş yavaş ovmaya ve gözlerimi dinlendirmeye başladım . Gözlerimi açtığımda , kısa bir çığlık attım . Annem başımda dikilmiş , beni izliyordu . Gülümsedi . O sırada başımı öne eğdim . Her şey çok anlamsız gelmeye başlamıştı . Daha demin ki düşüncelerimden hiç eser kalmamıştı . Ağlamaya başlamıştım . Başım dönüyor , gözlerim kararıyordu .Bunun tek nedeni babamın geçen hafta vefat etmiş olmasıydı .Ayrıca bildiğim bir şey daha vardı ; buradan nefret ediyordum . Sıkıntıdan mı , yoksa başka bir şeyden dolayı mı bilemiyorum ama hıçkırıklarıma , çığlığı karıştırıverdim . Karda donmak üzere olan bir kuş gibi çaresizdim . Annem hemen bir peçete getirdi , terlerimi sildi ve bana sarıldı . " Aaaa yapma Moniqué ! Üzülüyorum tatlım . " Gözyaşlarımı sildim . " Babanın ölmesiyle hiç kimsenin bir alakası yok . Daha kaç kere söylemem gerekiyor ? " Onun için bunları söylemek kolaydı . Babam öldürülmüştü . En azından ben buna inanıyordum . Tekrar pencereye baktığımda hafif olarak esen rüzgar , birden hızlanmış ve bulutlar güneşi kapatmaya başlamıştı .Oysa saat daha 08.00 bile olmamıştı . Hava bu şekilde tuhaflaşırken , ben derin düşüncelere yoğunlaştım . Babamla geçirdiğim son anımızı anımsadım.
" Babacığım ! " O tatlı gülümsemesiyle bana bakıp " Söyle prensesim ! " demişti . " Ben de büyüyünce sen gibi bir profesör olabilecek miyim ? " Gülüsedi ve kaşlarını çattı . " Tabii ki hayır ! " Yüzümün düştüğünü gördüğünde ; " Sen daha iyi olacaksın ! " demişti . Hemen kafamı kaldırdım ve boynuna atladım . " Ama şimdi gitmem gerekiyor , benim küçük cadım ! " İçimde bir burukluk vardı belki ama onu üzmek , kırmak istemiyordum . Annemi öpüp bana el salladı . Ben de ona küçük bir tebessümle karşılık verdim .
Daldığımı gören annem " Moniqué ! Tatlım ! " Gözlerimi anneme çevirdim . " Haydi bakalım ! Hazırlan . Yemek yiyelim . " Tamam maksadıyla kafamı salladım . Dolabımı açtım . Giyinmeye başladım . Buz gibi olmuş kıyafetlerim , sıcacık bedenime yapışınca , bende ufak bir titreme oluşturuyordu . giyindikten sonra dolaptaki kutu dikkatimi çekti . Babamın ölümünden sonra bu kutu aileye verilmişti . Ama kutudan annemin haberi yoktu . Kutuyu açtım ve yatağa oturdum . Yüzümde ufak bir tebessüm oluştu . Kutuyu açar açmaz , Hogwarts ' daki ilk günümün resmini görmüştüm . Babam , annem ve ben ... Benim elimde babamın bana yazdığı mektup vardı . O mektup da o kutudaydı ;
" Benim minik cadım ! Senin bu günlerini göreceğimi hiç sanmıyordum . Artık yaşlandım değil mi ? Sen şimdi ufacıksın . Büyüyünce baban gibi hatta babandan daha yetenekli bir iksir profesörü olacaksın ! Ben ise o içimdeki mutluluğu sana gösteremeyeceğim . Çünkü ; bu o kadar sevindirecek ki beni ! Okulu bitirdiğinde bana gelip ' Yeni büyüler öğendim babacığım ! Pack ! Gördün mü artık kendim hazırlanabileceğim ! ' diyeceksin . Ben mutlu gözlerle sana bakacağım ve " İşte bu geleceğin iksir profesörü ! " diyeceğim . İksir profesörü olduğunda her zaman olduğu gibi seninle gururlanacağım ! Hep sihirle kal geleceğin profesörü !"
Mektubu okuken annem içeri daldı . " Aaaa ! Daha hazırlanmadın mı sen ? Çabuk in aşağı ! " Gülümseyerek aşağı indi . Annemin bazen kaçık olduğunu düşünüyordum . Tebesümle kutuyu incelemeye devam ettim . Daha sonra bir kitap buldum . Bu kitap hiç açılmamıştı - en azından öyle görünüyordu - . " Bilinmeyen Gizemli Yerler . " Kitabı elime alır almaz annem " Son kez çağırıyorum ! Gelmezsen seni gıdıklayarak aşağı indireceğim ! " Gülerek " Tamam anne ! " diye seslendim . Kutudaki kitabı yatağımın üzerine koydum ve kutuyu dolaba koymak için ayağa kalktım . Resmi almak için kutuyu açtığımda resim kemirilmiş gibiydi . Babamın yüzünün olduğu yeri birisi kemirmiş miydi ? Saçmalık ! Az önce orda hiçbir şey yoktu . O sırada annem içeri girdi . " Ben sana ne demiştim ? Gel buraya ! " En sonunda beni aşağıya indirebilmişti .
& & &
" Yapma anne ! " diye bağırdım . Annem " Çabuk yemeğe geliyorsun ! " dedi . Yemekte en sevdiğim yemeklerden vardı . Canım yemek yemek istemiyordu . Yemeğimle oynamaya başladım . Kafam da soru işaretleri vardı . Cebimdeki resmi aldım ve tebessüm ettim . Babamın yüzü gittikçe kayboluyor gibiydi , benimki de öyle . Kitap aklıma geldi ve dayanamayıp , " Anne ' Bilinmeyen Gizemli Yerler ' kitabı hakkında bir bilgin var mı ? " Annem ağzındaki yemeğini yedi ve " Hayır yok . Ama benim minik cadım biraz daha aç kalırsa onu kim öldürecek biliyorum sanırım ! " dedi ve güldü . Resmi tekrar cebime koydum . Yemeğimden bir lokma aldım ve " Çok güzel olmuş anne !" diyerek ayağa kalktım . Annem " Hemen otur şuraya ! Hiçbir şey yemedin , üzülüyorum . " Annemin üzülmesine dayanamıyordum . Tekrar oturdum ve yemeğe devam ettim ...
& & &
Hemen yukarı çıktım ve odama girdim . Derin bir nefes alıp kitabın üzerindeki tozları üfledim , kitabı açtım . Kitabı açtığımda , kitabı örümcek ağlarıyla görünce çığlık attım .Daha sonra kafama bir yumruk indirdim . " Salak Moniqué ! Herşeyi berbat ediyordun ! " Annem böyle şeylerle uğraşmamam gerektiğini söylemişti . Kitabın sayfalarını çevirmeye başladım . Çok anlamsız şeyler yazıyordu . Ama babam anlamsız şeyleri okumazdı . Bu kitapta önemli şeyler olmalıydı ! Kitabın bir sayfasında harita vardı , diğer sayfası kopuktu ve küçük bir notta ' Ölüm ...' yazıyordu . Haritayı kopardım ve asamı aldım . Aşağıya yavaş adımlarla - parmak ucunda - indim . Fakat sakarlığım başıma tekrar bela olmuştu . Vazoyu yere düşürmüştüm . Annem bana baktı ve ' Nereye ? ' dermişçesine bana baktı . beni edim . Hemen kapıya yönelip " Dışarıya ! " yanıtını verdim . Hızlı adımlarla evden uzaklaştım .
Haritada işaretlenen yere doğru yürümeye başladım .Sonunda haritada işaretli olan yerin girişine gelmiştim . Kafamı kaldırdığımda ürpertici bir yer olduğunun farkına vardım .Yıllar sonra - 5 yaşından beri - ilk defa korkuyordum , bir o kadar da meraklıydım . Kendimi toparladım ve derin bir nefes aldım . İlk adımımı attım . Kurt sesleri kulağa çok ürpertici geliyordu . Yolda etrafıma baka baka yürürken bir ses duydum ve çığlk attım . Daha sonra kendi kendime " Şapşal ! " diye bağırdım . Bastığım bir daldan korkmuştum . Biraz daha yürüyünce artık burası daha da ürpertici olmuştu . Yutkundum . Kafamda yarasalar uçmaya başlamıştı . Hepsini kovaladıktan sonra kayanın oynadığını farkettim . Yavaşça eğildim . Eğilmemle çığlık atmam bir olmuştu . Yüzüme bir cisim yapışmıştı . " Sersemlet ! " diye bağırdım . Koşarak ordan uzaklaştım . Derin bir nefes aldıktan sonra yoluma devam ettim . Soluklarım hızlanmıştı . Burası gittikçe ürpertici oluyordu . Bakınırken o civarda bir şato gördüm . Daha da hızlı yürüyordum . Şatoya girdim . Her yer örümcek ağlarıyla kaplıydı . Merdivenlerin orda bir kedi gördüm . Çok tatlıydı . O zamana kadar . Benim görmesiyle kulakları sağır edecek kadar bağırmaya başladı ve üstüme atladı . Yüzümün her yerini çiziyordu . En sonunda dayanamayıp kediyi ısırdım . Böyle bir saçmalığı neden yaptığımı bilmiyordum . Asamı kullanabilirdim . Her nasıl olursa olsun , kedi uzaklaşmıştı . Bu bana yeterdi . Yukarıya çıkmak için basamakları kullanmaya başladım . Bu basamaklar hiç sağlam değildi . Düşebilirdim bile ! Basamakları çıktığımda odadan bir ışık geldiğini gördüm . Odaya doğru yürüdüm ve ' Ölüm ... ' yazan bir kağıt ayağımın oraya düştü . Kafamı kaldırmamla düşmem bir olmuştu . Üstüme bir karanlık çöktü . Ölüyor muydum , yoksa ...
& & &
' Oh ! Why is everything so confusing ? Maybe I'm just out of my mind ... ' Gözlerimi bir şarkıyla açtım . Ne garip bir rüyaydı ! Doğruldum ve yatağıma oturdum . Yastık ter içinde kalmıştı . Yutkundum . Boğazımda garip bir tat vardı . Cama doğru baktım . Güneş çoktan doğmuş ve ...
Ptsi Şub. 11, 2013 10:18 pm tarafından 
